وکیل در چه حوزه هایی مشاوره میدهد
وکیل حقوقی کسی است که از جانب موکل اجازه داشته باشد در خصوص مسائل حقوقی، در مراجع قضایی یا غیر قضایی اقدام کند. دراین رابطه وکیل حقوقی نسبت به احقاق حقوق موکلش در رابطه با موضوع مطروحه در مراجع قضایی و غیر قضایی طبق حدود اختیاراتش انجام وظیفه می نماید و آثار اقدام وکیل در مراجع فوق، طبق قانون مدنی متوجه موکل است. در ادامه با وظایف و تعهدات یک وکیل حقوقی برای انجام خدمات حقوقی بیشتر آشنا می شویم:
وکیل حقوقی در چه زمینه هایی مشاوره می دهد؟
وکیل و مشاور حقوقی می تواند در همه مسائل های حقوقی مشاوره دهد. البته عنوان مسائل حقوقی یک موضوع کلی است و بهتر این است که وکیل در بعضی از موضوعات حقوقی که تخصص دارد مشاوره دهد. در کشورهای پیشرفته مشاوره های وکیل به صورت تخصصی است. بدین معنی که بعضی وکلا در زمینه ی تجاری تخصص دارند که موکل با توجه به نوع تخصص آن ها به ایشان مراجعه می کند. اما در ایران به شکل رسمی واداری نظام تخصصی برای وکلا منظور نشده است.
تعهدات وکیل نسبت به موکل
تعهدات وکیل نسبت به موکل به شرح حدود اختیاراتی است که وکیل طبق وکالت نامه تنظیمی که با موکل، امضا نموده است اقدام نماید.
در وکالت نامه های رسمی صادره از دفاتر اسناد رسمی و یا وکالت نامه های قضایی بین وکلای دادگستری و موکل، قسمت حدود اختیارات وکیل مشخص شده است که طرفین می توانند طبق خواسته خود حدود و اختیارات وکیل را اعلام نمایند.
تعهدات وکیل بستگی به این دارد که وکیل تا چه اندازه و در چه موضوعاتی از موکل اختیار و اجازه پیگیری امور را داشته باشد. به عنوان مثال شخصی وکیل می شود که صرفا امورات شهرداری موکل را انجام دهد وشخص دیگر وکیل می شود تا امورات موکل خود را صرفا در دادسرا یا دادگاه بدوی انجام دهد.
مدارک و مراحل دریافت پروانه وکالت دادگستری
شرایط متقاضیان وکالت دادگستری:
الف - متقاضیان عادی: دارندگان مدرک کارشناسی
ب - مشمولان بند د ماده 8 لایحه استقلال کانون:
" کلیه کسانیکه دارای لیسانس حقوق قضاییی یا گواهی پایان تحصیلات سطوح عالیه از حوزه علمیه با حداقل 5 سال سابقه کار متوالی یا 10 سال متناوب در سمتهای حقوقی در دستگاه های دولتی و وابسته به دولت و نهادها و نیروهای مسلح باشند و بعد از اجرای این قانون با داشتن سی سال سابقه خدمت بازنشسته شوند بدون رعایت شرط سن با انجام نصف مدت مقرر کارآموزی.
ج - مشمولان تبصره یک ماده 8 لایحه استقلال کانون:
" کلیه کسانی که دارای لیسانس حقوق قضایی یا گواهی پایان تحصیلات سطوح عالیه از حوزه علمیه قم با حداقل 5 سال سابقه کار متوالی یا 10 سال متناوب در سمت های حقوقی در دستگاه های دولتی و وابسته به دولت و نهادها و نیروهای مسلح و بعد از اجرای این قانون با داشتن 30 سال سابقه خدمت قضایی بازنشسته شوند بدون رعایت شرط سن با انجام نصف مدت مقرر کارآموزی "
آزمون ورودی وکالت دادگستری:
کانون های وکلای دادگستری هر سال به طور مشترک و همزمان اقدام به برگزاری آزمون ورودی متقاضیان پروانه کارآموزی وکالت می نمایند.این آزمون توسط سازمان سنجش و آموزش کشور و همکاری کانون های وکلای دادگستری برگزار می شود که منابع آن عبارتند از:
حقوق مدنی، حقوق جزای عمومی و اختصاصی، آیین دادرسی مدنی، آیین دادرسی کیفری، اصول فقه و حقوق تجارت
اختبار:
پس از اخذ قبولی در آزمون ورودی برای اشخاص پروانه کارآموزی وکالت صادر می شود. پس از اتمام دوره کارآموزی و انجام تکالیف مربوط به آن، اختبار به صورت کتبی و شفاهی از موارد درسی به شرح زیر به عمل می آید : به نقل از سایت پاسخ تو :
- حقوق مدنی، آیین دادرسی مدنی، آیین دادرسی کیفری، حقوق تجارت، حقوق جزای عمومی و اختصاصی، حقوق ثبتی و امور حسبی
- کارآموزان پس از موفقیت در اختبار کتببی و شفاهی پروانه پایه یک وکالت اخذ می نمایند.
- لازم به ذکر می باشد در حال حاضر به دلیل اینکه وکیل پایه دو نداریم عبارت "وکیل پایه یک" منطقا غلط است و با مقررات امروز فقط وکیل دادگستری و وکیل کارآموز وکالت داریم.وکیل یا نماینده یا جانشین کسی است که از طرف شخص دیگری - حقوقی یا حقیقی - به موجب عقد وکالت برای انجام کاری مأمور می‌شود. وکیل در موضع دفاع، از تامینات شغل قضا برخوردار است و شخصاً امکان مبادرت به تجارت ندارد چون خلاف شان اوست. حرفه وکالت از آثار مترتبه بر تجارت، پیروی نمی‌کند و بدین جهت، وکالت را نمی‌توان یک کسب و کار تلقی کرد. موید این حقیقت قانونی، سیاستهای کلی نظام در امور قضایی است که وکالت را در زیرمجموعه امور قضایی آورده است و در [قانون اساسی] نیز در فصل سوم یعنی فصل حقوق ملت ذکر شده‌است و از اصل چهل و چهار مستثنی است.
وکالت یک عقد جایز است که در چارچوب مقررات قانون مدنی منعقد می‌شود و طرفین آن وکیل و موکل نامیده می‌شوند. می‌توان برای وکیل انتخابی حد و مرزی مشخص کرد که در چه زمینه‌ای اجازه وکالت از طرف موکل دارد و در چه زمینه‌ای خود شخص باید برای آن کار حضور داشته باشد.
نایب السلطنه را در دوره صفویان «وکیل» می‌گفتند و عنوان «وکیل الرعایا» هم از همین‌جا برخاسته است.